Het Zuidelijke Secre(e)t

Lieve allemaal,

Zo blij als een klein kind was ik. Een wit zakje knispers lag op de voorbank van de auto. Zo’n zakje waarvan ik wel drie keer heb gedacht “hee, dat lijken wel koekkruimels van de markt”. In werkelijkheid was het een zakje bix voor de beesten van de boerderij. We stonden namelijk op een camping in Linkwater waar iedere bezoeker als welkomstgeschenk een zakje bix kreeg voor de schaap schooiers en agressieve geit. En de dieren op twee benen kregen zelfgebakken muffins. Echt lekker! Op diezelfde camping hebben we toen het donker was een wandeling gedaan naar het bos, waar we glimwormpjes hebben gezien. Echt gaaf om zo met je zaklamp op pad te gaan, en dan zie je in ene van die groene glimmers op de rotsen zitten.  Ook hebben we op de terugweg een schitterende vallende ster gezien.

Inmiddels zijn we alweer toe aan het tweede deel van Nieuw Zeeland; het Noordereiland. We hebben op h et Zuidereiland veel gezien wat we zes jaar eerder ook hebben gezien, maar met een paar uitzonderingen; het uiterste zuiden van het Zuidereiland, Doubtful Sound en de Marlborough Sounds in het noorden.

Twee weken geleden hebben we een overnight cruise gedaan op de Doubtful Sound (dat is een fjordengebied). Met elf andere mensen gingen we aan boord van het Zuidelijke Secreet (haha of de Southern Secret) na een prachtige overtocht met de boot over Lake Manapouri en nog met de 4WD over Wilmot Pass. En daar lag een geweldig mooie boot op ons te wachten (of jacht, meer)! We werden verwelkomd met een verse crayfish lunch die door de gasten de dag ervoor was gevangen. Het was echt een stralende dag, wat eigenlijk zelden is voor dat gebied aangezien ze normaal zeven meter regen per jaar krijgen (en om de dag regen). We zijn langs de bergen gevaren, we hebben gekajakt en Maurice heeft gezwommen en gevist. Hij had als een van de eerste een blue cod gevangen. Schijnbaar is dat de beste vis die je bij je fish & chips kunt eten. Deze vis had geluk omdat ‘ie was gevangen in een bescherm gebied, wat betekent dat hij weer vrij mocht. Voor het avondeten hebben we uiteindelijk een andere blue cod gegeten die zich buiten het beschermde gebied had gewaagd.
Hoogtepunt van de dag was dat we in de verte dolfijnen konden zien. De volgende ochtend op de terugweg waren er zelfs een paar voor de boeg van de boot aan het springen, echt fantastisch! Het slapen op de boot was ook heerlijk, vooral omdat het “bed” in de camper een beetje gaar is. Dus het was heel fijn om op een normaal matras te liggen en op het geklots van hele kleine golfjes in slaap te schommelen.

Nog een opmerkelijke trip was onze helikoptervlucht (!) boven de Fox en Franz Josef gletsjers. We wilden zoiets al heel erg lang doen maar in de eerste instantie zagen we het ook niet echt zitten. Bij de informatiebalies van de helikoptervlucht-providers zaten semi-coole ongeïnteresseerde mensen (slash backpackers) die je eigenlijk inhoudelijk helemaal niks konden vertellen. Dus we waren totaal niet enthousiast en we besloten om het dan maar niet te doen. Maar de volgende dag was het tegen verwachting in stralend weer en kwamen we langs een afgelegen boerderij waar ook heel groot “Heli flights” stond. Daar zijn we afgeslagen. Uiteindelijk was het een soort travel agent die voor ons met korting een helikoptervlucht had geboekt bij het bedrijf waar we de vorige dag dezelfde ongeïntereseerde backpackers hadden gesproken. Het leuke was, zij was wel enthousiast! En we kregen nog korting ook, dus we waren blij dat we het toch op die manier hadden gedaan. Een uur later zaten we er klaar voor, en echt, vliegen in een helikopter is echt een geweldige ervaring. Ik (Vicky) zat voorin, naast de piloot. Het voelt heel wiebelig maar tegelijkertijd heel zeker als dat ding dan opstijgt. En wat een uitzicht, over de Franz Josef en de Fox Glaciers, echt geweldig. We hebben een landing gemaakt op een sneeuwvlakte. De Argentijnen die ook bij ons in de helikopter zaten gingen sneeuw eten en daar dan foto’s van maken, dat was wel een beetje apart. Op de terugweg werd iedereen van plaats verwisseld zodat iedereen de kans kreeg om het goed te zien.

Een ander geweldig verschijnsel in Nieuw Zeeland zijn de DOC-campings (Department of Conservation). Dat zijn natuurcamping waar je normaal zes dollar per nacht betaalt per persoon en dan heb je vaak schitterend uitizcht. Wij besloten naar French Pass, midden in de Marlborough Sounds in het noorden,  te rijden en daar een nachtje te blijven. Tijdens de schitterende rit van een halve middag zijn we erheen gereden. Deze DOC-camping was ietsje duurder dan we dachten maar joh, wat een verschrikkelijk mooie plek. Er waren maar achttien plaatsen voor campers en wij hadden het allermooiste plekje achteraan. Met uitzicht op een schitterende baai zijn we uiteindelijk twee nachtjes gebleven. We hebben niet zo veel gedaan – beetje gewandeld, gelezen, Monopoly gespeeld en van het uitzicht genoten. Het mooiste was nog de vier patrouillerende roggen die langs de waterlijn iedereen in de gaten aan het houden waren. Echt geweldig leuk ook! Een paar mannen die waren wezen vissen voerden ze met de leftovers van de vis. We hebben foto’s van de roggen maar die komen nog.

Op het moment zijn we in Taupo, op het noordereiland. We hebben al drie dagen non-stop regen. Gelukkig hebben we de eerste vier weken echt stralend weer gehad, echt bizar. Iedereen zegt ook dat ze de regen hard nodig hebben en dat ze een schitterende zomer achter de rug hebben.
Gisteren waren we wel even klaar met het weer en de kleine ruimte van de van, dus hebben we een hotel opgezocht, compleet met eigen bad waar van dat vulkanische warme water uit komt (het is geel! Ja ga daar maar in zitten haha). We konden hier zelf koken dus Maurice had gisteren wedges gebakken met vlees en een groenteprutje. Nou moet ik zeggen dat we iedere dag lekker eten hoor – campingvoer van Maurice is heel erg lekker. Maar het was fijn om een beetje de ruimte te hebben om te koken. De hele hotelkamer hangt nu ook vol met kleding en sokken, ze hadden hier gratis wasmachines en drogers en daar hebben we gretig gebruik van gemaakt.
Vandaag gaan we misschien een boottocht doen, en anders gaan we rustig richting Rotorua rijden.  Het ontbreekt ons aan een goed plan op het moment, maar daar gaan we straks eens even over nadenken. We hebben een grove route in ons hoofd en afhankelijk van het weer rijden we die misschien wel een stuk sneller dan gepland. Voor vandaag hebben we in elk geval weer regen.

Voor jullie allemaal een fijne dag en alweer tot snel!

Groetjes van de vakantiegangers.