Great Ocean Road en Sydney

Lieve allemaal,

Wij zijn net via de vliegtuigslurf brak en wel het land of the long white cloud ingestrompeld. Het is hier in Christchurch lokale tijd vijf over zes, maar in Melbourne is het eigenlijik pas vijf over vier in de ochtend. Het was een relaxte vlucht van drie uur, maar echt slapen doe je toch niet. Over twee uurtjes kunnen we pas onze camper van (nog nader te benoemen) ophalen, dus het is een geschikt moment om weer even een blog te typen! (Vergeef me mijn spellingsfouten en andere taalrariteiten op dit uur.)

Het is een heel drukke en gave anderhalve week geweest in Melbourne. Maandag 23 februari kwam Jacqueline aan. Het wachten op het vliegveld duurde láng, maar nadat ik achter de verkeerde had aangerend, was het een heel goed weerzien We zijn naar het hostel gegaan om Jacq’s spullen te droppen en zodat ze even kon opfrissen. Maurice heeft ons een paar uur later in de stad ontmoet. We hebben de highlights een beetje laten zien (ons koffietentje vlakbij Meyer op de trappen, de arcade met restaurantjes, Central Station), en voor ik het wist zaten Maurice en Jacq aan het bier en ik (geloof ik) aan de wijn en was de eerste dag achter de rug. Het was meteen weer heel gezellig!
Die dinsdagochtend zijn we eerst samen naar de Queen Victoria Market geweest (het blijft leuk!). Daarna zijn we naar Monash University gegaan, waar ik heb gestudeerd zes jaar geleden. Maurice is daar naar toe gekomen. Heel leuk om aan beide te kunnen laten zien waar ik mijn tijd toen heb doorgebracht. Aan het eind van de middag zijn we gauw nog even naar Chadstone Shopping Centre geweest, en hebben we met z’n allen risotto gegeten bij Megan en Aurel.
Woensdagmorgen vroeg mochten we na veel gedoe eindelijk de huurauto meenemen voor onze roadtrip langs de Great Ocean Road. Ik heb ‘m zes jaar geleden gereden met een paar andere studenten die op uitwisseling waren, maar Maurice en ik waren er samen nooit aan toe gekomen. Dus het was een prima plan om dat zo met z’n drietjes te doen. We zijn de eerste dag via de Grampians naar Warnambool gereden, een erg mooie rit. Daar zijn we bij de MacKenzie falls wezen kijken, de grootste waterval van Victoria. ’s Avonds sliepen we in Warnambool in een simpel maar knus huisje op een farm. De dag hebben we afgesloten met kangoeroeburger op de barbecue.
De Great Ocean Road begon pas echt op donderdag.  Na een hardloopsessie op z’n Australiaans samen met Jacq (heuvel op, heuvel af) zijn we weer gaan rijden. Onze overnachting was in Lorne. We hebben op ons gemakkie de paar honderd kilometer gereden met heel wat tussenstops, onder andere bij een chocolate farm, waar we koffie hebben gedronken en – jawel- chocola hebben gekocht.
Vrijdag hadden we eigenlijk nog maar een paar uurtjes in de auto, met onder ander een stop bij een kudde koala’s, erg leuk! Er zaten ook van die gekleurde krijsers die bij iedereen op het hoofd gingen zitten, maar Jacq en ik zijn gespaard gebleven. Maurice niet. Daar is een heel leuke foto van maar die volgt nog!

Vrijdagmiddag hebben Maurice en Jacq de auto teruggebracht naar de stad nadat we de spullen in Saint Kilda hadden gedropt. Voor de mensen die het nog niet weten: we hebben King George verkocht. Een leuke bijkomstigheid was dat het koppel dat hem van ons had gekocht ons een aantal gratis nachten in hun AirBnB-appartement aanbood, om zo ons een beetje tegemoet te komen qua prijs :).. We sliepen in een écht geweldig huis op vijftig meter van het strand. Om binnen te komen moest je eerst een poort door, en daar was dan een soort binnenplaatsje waarlangs de huizen waren. Prachtig ruim, oud huis met superhoge plafonds en glas-in-lood raampjes en antieke meubels. Echt een plaatje was het.
Zaterdag zijn Jacq en ik weer de stad in geweest. Ook zijn we ’s avonds uit eten geweest en hebben we wat gedronken, om alvast haar verjaardag in te luiden! Helaas voor ons GOOT het werkelijk van de regen, maar we zijn redelijk droog overgekomen. Na een geslaagde tent waar we lekker wat hebben gedronken en gedanst, en een wat minder geslaagde bar, zijn we uiteindelijk in een 28+ club beland. Ik geloof dat we het rond een uur of drie wel voor gezien hielden.
Zondag moest er, na een wat late opstartsessie, even worden gezongen natuurlijk! Na het ontbijt zijn we bij de St Kilda Esplanade Markets wezen kijken en hebben we geluncht met heerlijke taartjes en koffie bij Espresso 95. Daarna hebben Jacqueline en ik onze spullen in gepakt en zijn we naar de airport gegaan, want wij hadden nog een paar dagen Sydney in het verschiet. Arme Maurice was gewoon drie dagen helemaal alleen (maar misschien ook wel lekker even na al dat gegiebel van ons ;)).  Gek genoeg vond ik het best een beetje lastig om gedag te zeggen haha, dat ben ik toch niet gewend van mezelf. Drie dagen!

In Sydney mochten we weer bij Darrell en Wynne slapen, wat heel fijn was. We hadden een beetje vertraging omdat het in Sydney rotweer was geweest, maar gelukkig viel het uiteindelijk mee.
We hadden samen twee en een halve dag in de stad. Het hoogtepunt was toch wel de gehele dinsdag. Eerst zijn we even een paar uurtjes wezen winkelen (eindelijk met een vrouw winkelen hehe). We hebben ons bij Wynne toen omgekleed voor  een high tea bij de Tea Room in de Queen Victoria Building. Echt high tea op z’n chique, op z’n Brits, op z’n leuk. Leuk, leuk, leuk, gezellig, en heel erg lekker. We hadden het sparkling arrangement maar genomen, want ja, lekker decadent, we gingen daarna ook nog naar de Opera House, dus daar mocht op geproost worden. Na een grondige inspectie van Jacqueline van de buitenkant van het gebouw “het zijn net badkamertegels” en een uitgebreide fotosessie met onze selfie-armen (haha!), zijn we naar binnen gegaan om de kaartjes voor Madama Butterfly op te halen. Echt een mooie opera was het (ik zat te snotteren in m’n stoel), heel gaaf om nog een keer zoiets mee te maken.
Woensdag vloog ik om half zes in de middag weer naar Melbourne, dus we hadden eigenlijk alleen de ochtend. We hebben fietsen gehuurd en zijn over de Harbour Bridge gereden, erg gaaf! Ook hebben we de botanical gardens even onveilig gemaakt. Nadat we de fietsen hadden ingeleverd hebben we nog even koffie gedronken in the Rocks. Daarna zijn we samen weer naar Wynne gegaan en hebben we de spullen gepakt. Op Wolli Creek station hebben we afscheid genomen en heeft Jacq mij uitgezwaaid. Zij had een hostel geregeld in de stad, en ik ging weer terug naar Maurice. Gek hoe vreemd maar tegelijkertijd het ook heel vertrouwd was om Jacq helemaal in Australië zo te ontmoeten. De anderhalve week die we hadden is voorbij gesjeesd. Je weet wat ze zeggen – time flies when you’re having fun :).

Woensdagavond was ik uiteindelijk rond negen uur weer in Oakleigh. Maus had me even opgehaald van het station. Donderdag (dat is gisteren maar voelt als vandaag door slaapgebrek) hadden we de hele dag om onze tassen weer goed in te pakken voor Nieuw Zeeland. Ik ga nog wel even winkelen, had ik in m’n hoofd, maar dat mocht niet baten. Om twee uur vanmiddag besloot mijn vulling in een dropje te blijven haken, en moest ik hals over kop naar de tandarts weer. Ontzettend balen natuurlijk, maar gelukkig was er wel een tandarts in de buurt die tijd had. Daarna heb ik nog even lekker in een Bruceytrap gestaan (fijn zo’n windhond ;)), en toen we eenmaal op de trein stonden te wachten met al onze bagage voor Nieuw Zeeland, kwam ‘ie niet. We hebben drie kwartier gewacht voordat er eindelijk weer wat reed. Gelukkig waren we nog steeds mooi op tijd op Tullamarine, maar het inchecken ging ook al allemaal niet heel soepel.
Dus eerlijk gezegd ben ik blij dat ik wel eventjes heb geslapen op de vlucht, maar ik ben nog véél blijer als we over een uurtje naar Budget Campers kunnen bellen. Dan komen ze ons ophalen en kunnen we onze best friend voor de komende zeven weken ontmoeten. Dan gaan we even boodschapjes doen en rijden we misschien even naar Lyttleton om te kijken, en dan gaan we inchecken op de camping en lekker even douchen en zitten lezen. Hopelijk vallen onze gehuurde stoeltjes dan niet meteen uit elkaar haha. We verwachten niet veel van de van maar wie weet valt het mee.

Komende zeven weken zijn wij in elk geval in prachtig Nieuw Zeeland. Op het programma staat Christchurch en Hanmer Springs voor de komende dagen, en daarna rijden we naar Mount Cook, zodat ik daar jarig ben volgende week.

Ik ga maar eens even buiten kijken hier of de zon z'n lijf al laat zien. En de minuten aftellen tot acht uur. Nog vijftig.

Doei!