Laatste momenten kamperen in Australië

Lief Holland,

Oh lief Holland, lieve dropjes en kaassies en brood dat vult. Lieve familie, familiedingen en vrienden. Lief appartement/huis to be. Lieve koude winter en dichtgevroren slootjes en lieve fijne zomerdagen waarop de temperatuur amper boven de 25 graden uitkomt (heerlijk!).
Hoe langer we in Australië zijn, hoe meer je gaat verlangen naar de “normale” dingen van thuis. Maar ook, hoe langer we in Australië zijn, des te meer ga je je beseffen wat een once-in-a-lifetime-trip dit toch is en is geweest.

Vandaag is onze allerlaatste volle dag op de camping op Phillip Island met King George. Het ziet er naar uit dat onze auto komende zondag wordt verkocht. Aan een jong stel dat ook Australië wil gaan rondreizen, dus hij krijgt een heel goed thuis. Het is vanavond dus ook onze laatste nacht in de rooftoptent, best vreemd! Toen we begonnen met kamperen en het nog vroor ’s nachts en ik keihard al mijn kampeer-beren-op-de-weg aan het bevechten was in de eerste twee weken, wenste ik wel eens dat het al zo ver was. Klaar met kamperen, auto weg, hoppa! Maar nu dat het helemaal normaal is en we er zoveel plezier in hebben, is het eigenlijk helemaal niet leuk dat de trip ten einde is.
Máár, aan de andere kant, maandag komt een stukje Nederland naar ons toe in de vorm van Jacqueline! We gaan met z’n drieën de Great Ocean Road doen en ik ga met Jacq nog vier dagen en drie nachten naar Sydney. Heerlijk om een meidenmidweek te kunnen doen zo samen. We gaan een avond naar de Opera House en in tegenstelling tot de vorige keer dat ik en Maurice gingen, zien we nu ook de concertzaal. We gaan naar de opera Madama Butterfly. Ik geloof eigenlijk niet dat ik ooit bij een echte opera ben geweest, maar lijkt me heel indrukwekkend. In ieder geval belooft het een geweldige anderhalve week te worden Maurice en ik ontzettend naar uitkijken.

Wat achter ons ligt is allemaal ook heel leuk geweest de laatste paar weken. Een van de hoogtepunten was afgelopen weekend naar Wilsons Prom met Megan en Aurel en familie van Megan. Wilsons Prom ligt op bijna 3,5 uur rijden van Melbourne. We zijn vrijdagavond gaan rijden nadat Megan en Aurel thuis waren van werk. Onderweg hadden we onweer en regen bij het opzetten van de tent in het donker om twaalf uur ’s nachts. Ook de weersvoorspelling was ronduit slecht voor het weekend. Op zaterdagochtend half zeven is het gaan regenen. Het kwam echt met bakken uit de lucht. We hebben eerst nog ontbijt staan maken onder de afdakjes van de bbq-area. Aurel’s beroemde Zwitserse muesli, echt heel erg lekker, met veel fruit, noten en yoghurt. We hebben in de regen nog een boardwalk gedaan over de camping heen, maar gelukkig klaarde het om elf uur in ene op. En de rest van de dag hebben we eigenlijk alleen nog maar een beetje drizzle gehad. ’s Middags zijn we gaan wandelen naar Squeaky Beach, erg mooie wandeling was het. ’s Avonds is Maurice met Megan en Aurel gaan surfen, en hij stond eigenlijk heel snel! Zondag zijn ze een eind wezen peddelen over de rivier. Ik heb lekker op een steen gezeten en heb een beetje om me heen zitten kijken. Ik vond het lekker om eventjes alleen te zijn. Maurice en ik zijn áltijd samen these days. Behalve als ik ga hardlopen of Maurice gaat fietsen. Zondagmiddag zijn we weer richting Melbourne gegaan met z’n vieren en hebben we Brucey (de hond) opgehaald. We vonden het een heel geslaagd weekend.

De afgelopen week hebben we twee nachtjes in het centrum van Melbourne doorgebracht, en woensdag zijn we doorgereden naar Phillip Island, waar we nu nog zijn. Morgenmiddag gaan we weer terug naar Oakleigh. En daarmee sluiten we de geweldige kampeertrip met King George af… en beginnen we aan onze laatste twee weken voordat we 5 maart naar Christchurch vliegen voor het toetje: 7 weken Nieuw Zeeland. En ik denk dat ik Bali dan maar de dessert-wijn noem :-).

Groetjes vanuit Phillip Island,
Maurice en Vicky