Wandelen en regenbogen in Nieuw Zeeland

Beste allemaal,

De eerste week in Nieuw Zeeland was prachtig, we hebben het helemaal naar ons zin. We zijn van 4 tot 11 juli in Albert Town gebleven, vlakbij Wanaka. Wanaka is, net zoals we de vorige keer ook vonden, een geweldig gezellig plaatsje. Het ligt aan een meer, echt prachtig. Overigens hebben we de hele week geen spatje regen gehad, tot de dag dat we hierheen (Ashburton) reden. Gek genoeg was het een super dag om in de auto te zitten. Er waren werkelijk overal regenbogen; ze stonden gewoon op de snelweg achter ons. Het was te mooi om foto’s van te maken, bang dat je het moment mist als je even weg kijkt. Want zo snel als dat ze komen zijn ze weer verdwenen. We zaten tijdens het rijden dus constant half achterom gedraaid. Maar goed dat de weg recht was en het verkeer rustig.

Maurice is in die eerste week bij Wanaka twee dagen wezen snowboarden; eerst in Treble Cone en daarna in Cardrona. De eerste ochtend ging Maurice met een bus naar het skigebied toe, omdat we niet goed wisten of je daar met de auto goed kon komen. Ik heb geen board omgebonden deze keer… helaas heeft de val van de vorige wintersport mij toch angstiger gemaakt dan ik gehoopt had en heb ik het maar bij wandelen gehouden.
Een mooie wandeling die ik heb liep rondom een groot deel van Lake Wanaka heen, eigenlijk van Wanaka naar Albert Town. Met de auto was dat normaal maar tien minuten, maar lopend bijna vier uur. De laatste drie kilometer van de wandeling ging langs de Clutha river; een prachtige gletsjerrivier met blauwgroen water, echt mooi. Maurice en ik hebben dat stuk samen ook nog twee dagen later gelopen.
Ook hebben we een wandeling gedaan bij Diamond Lake, ongeveer twintig minuten rijden vanaf Albert Town. We hebben de ‘Rocky Mountain’ beklommen hier, uit m’n hoofd een berg van 775 meter hoog. En het was een aardige klim, zeker omdat de paadjes naar boven zigzagden en hier en daar bevroren waren. Het uitzicht op de top was het wel helemaal waard (en die boterham ook). Naar beneden was lastiger. De ijspaadjes hebben we vermeden door er om heen te gaan, door het hoge gras, maar dat is best een beetje… tja ik kneep ‘m een beetje. Want als je dan naar beneden kijkt… dan kijk je toch maar weer gauw voor je. Laten we het daar maar op houden J. We hebben in elk geval moeten werken voor de foto’s bij deze weblog.

De eerste week stond ook nog in het teken van de voetbal natuurlijk. We hebben de wedstrijd Nederland – Mexico gewoon in Albert Town gekeken, gewoon bij ons voor de televisie. We vonden het leuk om de halve finale tegen Argentinië dan wél in de ontbijtzaal van de enige bar die de wedstrijd uitzond te kijken. Wij waren om acht uur paraat in ons oranje shirt, maar wáár was de rest?! Het was wel erg leeg! Er waren een paar verdwaalde backpackers die tijdens het ontbijt de wedstrijd keken; misschien zaten we in totaal met z’n tienen te kijken. Jammer dat er in het laatste halfuur nog mensen binnenkwamen die heel luid aan het juichen waren voor Argentinië. Dat maakte de toch al niet zo heel beste wedstrijd alleen nog maar erger en toen we eenmaal definitief verloren hadden zijn we gauw weggegaan.

Afgelopen vrijdag zijn we naar Ashburton gereden, dat ligt weer vlakbij Christchurch. Omdat we donderdagochtend heel vroeg terugvliegen naar Melbourne was het handig om eerst te gaan wintersporten in de buurt van Wanaka, en daarna in de buurt van Christchurch. Dat gezegd hebbende hadden we het beter kunnen omdraaien, want toen we weggingen kregen de skigebieden rondom Wanaka precies verse sneeuw. Bovendien is Maurice vandaag naar Mount Hutt geweest hier, maar was hij op tijd weer terug omdat de sneeuw erg slecht was. Dus ik vermoed dat het hoofdstuk wintersport vandaag is afgesloten.

Verder hebben we zaterdag een wandeling gedaan hier in de buurt van het motel waar we verblijven. De wandeling ging eigenlijk door een heel Nederlands aandoend landschap. We waren van plan om gewoon anderhalf of twee uurtjes te gaan lopen, maar uiteindelijk werd het een wandeling van 22  kilometer. Voor ons doen erg ver (petje af voor de Vierdaagse-lopers onder de lezers). Gisteren zijn we naar Christchurch geweest, op visite bij een nicht van mijn opa Gressie. Dat was heel erg gezellig  ook. We hebben het nog over de aardbevingen gehad hier. Wist je dat ze in Christchurch nog bijna iedere dag naschokken krijgen? Aan hun verhalen te horen moet het ontzettend angstig zijn geweest. In het centrum van Christchurch zie je nog heel goed wat er is gebeurd, zeiden ze. Als er tijd is gaan we morgen of overmorgen even kijken.

Inmiddels begint het een beetje tegen etenstijd te lopen nu. Ik ben vanochtend op de fiets (die konden we hier lenen van het motel) naar de supermarkt geweest, en kwam met pasta weer naar buiten. Dus pasta it is. Allemaal een gezellige week! We houden jullie op de hoogte.

Groetjes van Maurice en Vicky