In Alice Springs

Lieve allemaal, 

Even een update hoor, het is alweer een tijd geleden! Komt 'ie:

9 augustus 2014

En toen waren we helemaal echt onderweg. We zitten in de auto in de volle zon op een lege snelweg. Maurice zit aan het stuur en ik heb de laptop op schoot terwijl hij ligt op te laden aan de inverter. We hebben net het maanlandschap van Coober Pedy achter ons gelaten. In onze reisgids, de National Geographic, staat dat Coober Pedy “het werk van een gek” lijkt van veraf, als je niet anders zou weten. Coober Pedy ligt op zo’n ruige 1800 kilometer van Melbourne en het is dé opaalstad van de wereld. Overal worden hier gaten gegraven, op zoek naar opaal. Dat betekent dat er overal zandbergen ontstaan, waardoor het stadje echt een beetje buitenaards aandoet. Een andere eigenaardigheid van Coober Pedy is dat die gegraven gaten (tussen de 25 centimeter en 2 meter breed) helemaal niet worden afgedekt. En het zijn er een hele hoop, wel driekwart miljoen. Vorig weekend nog is er iemand ingevallen, en hij kan het niet navertellen. Overal staan dan ook waarschuwingsbordjes dat je goed moet kijken waar je loopt, en vooral niet achteruit moet lopen als je foto’s maakt. Het gaat vooral om het gebied rondom Coober Pedy, niet in het centrum.
Het centrum zelf is klein en bestaat uit een postkantoor, twee supermarkten en benzinestations, en opaalwinkeltjes. Omdat het hier in de zomer verschrikkelijk heet kan worden, zijn er in de loop van de tijd ondergrondse kerken gebouwd, maar ook ondergrondse accommodatie. Wij hebben twee nachten in de Underground Motel geslapen, echt heel bijzonder.
We wilden eigenlijk maar een nachtje blijven, maar vandaag (zaterdag) zijn er plaatselijke (amateur) paardenraces, dus het was leuk om daar ook nog even te kijken. Mensen die wilden konden zich inschrijven met hun paard, en voor de winnaar was er een paar honderd dollar prijzengeld te verdienen. Dus vanochtend, nadat we onze watervoorraad hadden bijgevuld bij het watertankstation, zijn we naar de race course gereden hier. Echt ontzettend gaaf om zoiets te zien! Waar ik als klein (paardengek) meisje boeken over las en in McLeod’s Daughters op tv zag speelt zich dan in ene zo voor je ogen af. Er was ook een kleine markt en (vr)etenswaren. En er komen heel veel verschillende soorten mensen op af, sommige dames waren helemaal opgedirkt. Het is eigenlijk net een beetje sjiek Wassenaar of het volk bij de tennis / squash in Warmond, maar dan met cowboyhoed en laarzen. Er liepen ook Aboriginal kinderen op blote voeten, van die lang bebaarde mannen die alles rustig zitten te gadeslaan, jonge gezinnen, er viel echt genoeg te zien. We zijn niet heel lang gebleven omdat we vandaag richting Uluru wilden rijden, maar het was lang genoeg om er echt even van te kunnen genieten. Verder hebben we gisteren in Coober Pedy nog een mijntour gedaan in Tom’s Working Opal Mine. Wel mét rondleiding natuurlijk, door van een van origine Schotse zeeman met een paar missende tanden, die op de een of andere manier al jaren terug in Coober Pedy is beland. Echt ontzettend interessante tour, helemaal het geld waard. We waren niet de enige toeristen daar, het andere gezin kwam, natuurlijk, uit Nederland (al woonden ze nu dan wel in Adelaide). Dutch day was het.

Op dit moment zitten we in de auto onderweg richting Uluru. We overmachten vanavond in Marla op een camping, en morgen moeten we dan nog zo’n 450 kilometer rijden naar de volgende camping. Overigens viel het kamperen niet mee de eerste nachten. We zijn vorige week dinsdag (29 juli) eigenlijk pas laat in de middag vertrokken en hebben eigenlijk op de eerste beste camping buiten Melbourne geparkeerd. Het woei die nacht behoorlijk en we hebben geen van beide echt veel geslapen toen; nieuwe geluiden, zorgen over of de wind niet ons tentje wegblies, en het was best wel koud. Dat werd alleen nog maar erger toen we in Broken Hill waren. Met temperaturen rond het vriespunt ’s nachts heb ik het echt koud gehad. Totdat we de slaapzakken aan elkaar hebben geritst, dat ging heel veel beter.

Overdag is het wel steeds mooi weer. Rondom Broken Hill was het een graad of zeventien. ’s Avonds hebben we daar ook nog echt storm gehad. Want na een prachtige dag waar ik nog een halve zonnesteek heb opgelopen op de fiets, ontstonden er rond etenstijd in ene enorme wolken aan de horizon. Het soort zandkleur dat je eigenlijk een stofstorm (dust storm) verwacht, of iets anders. Gelukkig waren we op tijd klaar met koken en hadden we een mooie plek gevonden in een soort grote hut hier op de camping om binnen even te eten, maar de wind werd steeds erger. We waren blij dat de tent het heeft gehouden. In Coober Pedy was het gewoon 22 graden overdag met een strakblauwe lucht. Vandaag hangen er zowaar een beetje sluierwolken in de lucht. Wat ook wel lekker is, want je moet echt goed smeren om niet levend te verbranden.

Verder is het kamperen nog steeds een beetje wennen. Niet lachen hoor, maar van te voren hebben we inkopen gedaan alsof we een hele keuken hadden in plaats van twee plastic bakken waar we alles in kwijt moesten. Die grote zak rozijnen was op zich niet nodig geweest, en die fluitketel is eigenlijk vreselijk onhandig (maar wel rood en mooi!), en waarom hebben we eigenlijk een maatbeker gekocht? Om maar niet op te noemen dat we eigenlijk van plan waren om een tien kilo zak rijst te kopen (haha!). Het kwam er op neer dat we de eerste dagen vooral bezig geweest zijn met herorganiseren en dingen wegdoen, want we konden nergens bij en niets vinden.

20 augustus 2014

Inmiddels zijn we bijna twee weken verder. We hebben veel gezien! Vorige week zijn we via Uluru (Ayers Rock) en Watarrka (Kings Canyon) in de buurt van de MacDonnell Ranges gekomen. Op dit moment zijn we in Alice Springs in het Alice Lodge Backpackers Hostel. Bij Uluru hebben we een prachtige wandeling om een deel van Uluru gedaan met een Aboriginal gids. Dat was heel interessant. Ik weet niet wat jullie weten over Aboriginals, maar ze geloven dat alles zijn oorsprong vindt in de overleden geesten van hun voorvaderen, die zich kunnen transformeren in allerlei verschillende vormen die het landschap te bieden heeft (dus een heilige plek is voor hen een boom, of een waterval, of in dit geval Uluru).Onze gids vertelde ons “de kinderversie” van de Dreamtime verhalen (de Dreamtime is de algemene term voor hun religie) die zich rondom Uluru hebben afgespeeld. Pas als je toetreedt tot de Pitanjara-tribe (de originele naam van het taalgebied van de Aboriginals rond Uluru) krijg je de échte versie te horen. Maar desondanks heel erg interessant. Het was trouwens ook een mooie wandeling, veel groener dan we dachten met overal vlinders en vogels. We waren nog van plan om rond Uluru heen te fietsen, maar het was erg warm die dag en eigenlijk moeten we nog steeds wennen aan de kracht van de Australische zon. Maar goed ook dat we het achteraf niet gedaan hadden, want we waren, ondanks de factor 50+ en de cowboyhoed die we hebben gekocht, toch een beetje verbrand. De volgende dag hebben we overigens nog een schitterende zonsondergang gezien bij Uluru vanaf twee en een halve meter hoogte op een kameel. Als je ooit de kans krijgt om zo’n kamelentocht te doen: DO IT. Echt mooie beesten!

Kings Canyon was ook mooi. We hebben daar ook een wandeling gedaan, die begon met een hele steile klim omhoog. De wandeling zou 3 tot 4 uur lopen, maar wij hadden hem in twee uur al uitgewandeld. Ik heb er eerlijk gezegd niet heel erg veel van meegekregen, want ik had buikpijn waardoor mijn tempo dus behoorlijk hoog lag... Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Na Kings Canyon zijn we naar Ormiston Gorge gereden in de MacDonnell Ranges. Dan denk je dat je al heel wat moois gezien hebt, maar dit was echt ge-wel-dig. Ik voelde me tegen die tijd gelukkig ook een stuk beter. De wandeling die we daar hebben gedaan was misschien maar twee uur, maar we hebben er echt volop van genoten. Het begon met een klim omhoog naar een outlook, met uitzicht over het water waar we naartoe zouden lopen. Beneden was het alleen nog veel mooier als we van boven dachten!
Een klein minpunt aan Ormiston Gorge: het ligt midden in een national park. In een prachtig, groen, vogelrijk national park. Maar dingo’s komen daar ook nogal graag (ze lijken op wilde honden). En waar mensen zijn, is eten. En waar eten is, zijn dingo’s. Dus terwijl wij ’s nachts in onze rooftoptent lagen, snuffelden de dingo’s door het kamp. En ’s nachts stonden ze naar elkaar te janken als wolven. Omdat de camping waar we waren helemaal omgeven was door bergen, galmde het ook echt. Ik kan met recht zeggen dat het eng was! Desondanks zijn we toch twee nachten gebleven, om ook even een dag lekker tot rust te komen.

Afgelopen zaterdag, 16 augustus, zijn we in Alice Springs aangekomen, net op tijd om nog een stuk van de regatta te zien die ze hier door de droge rivierbedding houden met nep-boten, echt geinig! Na de regatta hebben we een hostel geboekt voor een paar nachten omdat King George wat onderhoud nodig had en wij ook zin hadden in een normaal bed. Meteen weer spijt van natuurlijk, want we werden in een vieze stacaravan weggemoffeld (zo voelde het althans), maar het bed hier is wel heel fijn en daarmee zijn ook de lichamelijke ongemakken weer verdwenen.

We zijn een beetje bijgetankt inmiddels en zijn met King George langs de garage gegaan om onder andere even de oliedruk te laten checken. Daar hoefden we ons volgens de mechanic geen zorgen over te maken, “gewoon in de gaten houden. Maar als je nou spetters olie op het raam ziet zitten is het misschien wel slim om ‘m even naar de garage te brengen.” Echt Australisch: zolang hij rijdt, is het goed.

Verder kregen wij het ook in ons bol om eens even te gaan kijken voor werk om toch ook alles een beetje te kunnen blijven financiëren. Vol goede moed gingen we op pad, en wat denk je, vanochtend hadden we alletwee een sollicitatiegesprek om 11 uur. En we zijn alletwee aangenomen! Maurice heeft –as we speak- zijn eerste werkdag. Hij begon om drie uur in een tentje als keukenhulp (op z’n VERJAARDAG of all days), en ik begin vrijdag als hulp in de schoonmaak in een resort. In dat resort krijgen we ook onze eigen accommodatie vanaf morgen. Als alles echt helemaal rond is en we gesetteld zijn dan zal ik wat foto’s online zetten met wat meer informatie. Voor nu wilde ik graag dit blog afmaken, want anders blijft het liggen.

Veel liefs uit Alice Springs voor nu!